Wszystko zaczęło się od jednego człowieka, znanego z bajkowego bogactwa, nieco mniej z faktu bycia imamem nizarytów. Bawiąc na Sardynii, Aga Chan IV, bo o nim mowa, doszedł do wniosku, że chciałby zbudować kurort. Zebrał znajomych, zawiązali konsorcjum i nabyli grunty w ładnym miejscu.
Już sama nazwa działała na wyobraźnię: Wybrzeże Szmaragdowe (Costa Smeralda). Przedsięwzięcie odniosło sukces, miasteczko Porto Cervo stało się miejscem wakacyjnych spotkań gwiazd ekranu, celebrytów i snobów. Moda na kurort trwa do dziś. Jest tu ekskluzywna marina z mnóstwem ładnych jachtów, niektóre zupełnie spore i nawet turyści z Rosji okazują dyskretne zainteresowanie.
Trochę gorzej ma się sprawa z architekturą. Zabudowę utrzymano w stylu „neomediterraneo”, co brzmi lepiej, niż wygląda. Główne założenia: niskie budynki wtopione w krajobraz, naturalne materiały, różowo-brzoskwiniowe fasady, okna i portale o nieregularnych kształtach. Do tego dachówki, wieżyczki i altanki. Zdecydowanie brakuje krasnali.
Może ta architektura źle się starzeje? A może to gust Agi Chana? Ale najwyraźniej się podoba, ceny w Porto Cervo dochodzą podobno do 300 000 euro za metr kwadratowy. Świat jest jednak dziwny, nawet pod słońcem Sardynii.
Musisz się zalogować
